Kanuni Sultan Süleyman'ın şiirleri günümüze kadar ulaşmıştır. Kendisi, siyasi hayatında gösterdiği başarılar kadar, sanat hayatında da başarılı olmuş bir padişahtır. Osmanlı Devleti'ndeki en fazla şiir yazan padişahlar arasında yer almıştır. Sanat ve ilim mensubu kişileri koruması, onların arasına katılması, şiiri sevmesi, duygu ve düşüncelerini bu şekilde dile getirmesine neden olmuştur. Babasının Mısır ve İran fethinden sonra, oradaki sanatçıları İstanbul'a getirmesi ve Kanuni Sultan Süleyman'ın bunları himaye ederek, ülkenin kültür ve sanat alanında yükselmesine sebep olmuştur. Sanatçılar bu şekilde çok değerli eserlere imza atmıştır. Bu ortamın içinde yer alması Kanuni'nin edebiyata yönelmesine ve şiirler yazmasına vesile olmuştur. Hem doğu kültürünü bilmesi hem de batı kültürünü tanıması ona faydalı olmuştur. Arapça, Sırpça ve Farsçayı da bilmesi şiirlerinde yardımcı olmuştur. Onun döneminde yetişmiş olan Fuzuli, Baki, Zati gibi üstatlar sayesinde Türk Divan şiiri oldukça iyi yerlere gelmiştir.

Kanuni Sultan Süleyman, Divan edebiyatında "Muhibbi" mahlasıyla çok güzel şiirler yazmıştır. Bunların dışında "Acizi" ve "Meftuni" mahlaslarını da kullanmıştır. "Muhibbi" sevgi besleyen, seven ve dost anlamına gelirken, "Meftuni" gönül veren, hayran kalmış anlamına, "Acizi" ise beceriksiz ve yeteneksiz anlamlarına gelmektedir. Baki, Zati ve Hayali adlı şairlerden etkilenen Kanuni, İran şiirinde Nizami, Sadi ve Selman'dan etkilenmiştir. Şiirleri yazarken aruza hakim olmuş fakat bazen vezni bulamadığından, şiirlerde ahenk bozulmuştur. Devlet işlerinin yoğunluğu, kendini tam olarak verememesi, vaktinin az olması gibi sebepler onu ikinci sınıf bir şair yapmıştır. Yine de diğer padişahlara göre daha başarılıdır. Diğer şairler gibi övülme ihtiyacı olmadığından, yazdığı şiirler övgü alıyor bu da kendini geliştirmesini engelliyordu. Şiirleri babası, Fatih Sultan Mehmet ve Şehzade Cem'in etkisinde kalsa da aşk ve doğa ile ilgili olarak da yazılmıştır. Şiirlerinde siyaset konuları yer almamıştır. Kendine yaptığı övgülerde bile tevazu gösterdiği görülmektedir. Dini konulara da az yer vermiştir. Hz. Muhammed'den şefaat dileyen, övgü ile bahseden şiirleri bulunmaktadır. İslam halifesi olduğundan, Allah'a olan duygularını da dile getirmiştir. Şiirlerini oldukça sade bir dille yazmıştır. Terkipler oldukça azdır. Kullandığı Farsça ve Arapça kelimeleri en fazla kullanılanlar arasından seçmiştir. Kelime haznesi ve kültürünün ne kadar geniş olduğu şiirlerinden anlaşılmaktadır. Aynı anlama gelen farklı kelimeleri sıkça kullanmış olup, sanatsal endişesi taşımadığı gözlemlenmektedir. Osmanlı dönemi şairleri de tezkirelerinde Kanuni'den övgü dolu sözlerle bahsetmektedirler.

Kanuni, hem devleti güzel yönetmesi hem de sanatkarlara önem verip, iyi bir şair olması sebebiyle 16. yüzyıla ve geleceğe damga vurmuş, başarılı bir kişiliktir. Yazdığı şiirlerle bir divan oluşturmuştur. Zati'den sonra en çok gazeli yazan kişidir. Biri Farsça olan dört adet divançesi bulunmaktadır. Bu divançelerin ilki 30 yaprak, ikincisi 118 yaprak, sonuncusu 261 yapraktır. Yapılan araştırmalarda 2799 adet gazeli, bir adet terci-i bendi, 18 muhammesi, 30 adet murabbası, 56 kıtası ve 217 adet beyti bulunduğu görülmüştür.