Kanuni Sultan Süleyman, 1566 yılında hasta olmasına rağmen, on üçüncü ve son seferi olan Zigetvar üzerine sefere çıktı. Bu sırada yetmiş üç yaşındaydı ve hükümdarlığının kırk altıncı yılındaydı. Zigetvar şehri, etrafı surlarla ve nehirle çevrili üç kısımdan oluşuyordu. Bu nedenle hemen sonuç alınamadı. Kuşatmanın son günlerine yaklaşıldığında, hastalığı iyice artan hükümdar, 6-7 Eylül 1566 gecesi sabaha doğru vefat etti.

Hükümdarın vefatının ertesi günü Zigetvar alındı; ancak durum hâlâ çok tehlikeli bir hâl arz ediyordu. Düşmanın ve yeniçerilerin bu durumu öğrenmesi çok vahim sonuçlar doğurabilirdi. Düşmanın öğrenmesi, bu durumdan yararlanma ihtimalini artırırken, yeniçeriler ise üzüntü ile kontrol edilemez bir kalabalığa dönüşebilirlerdi. Sokullu Mehmet Paşa, bu konuda bütün siyasi dehasını kullandı. Padişahın ölümü, vezirler dâhil herkesten gizlendi. Ölümü sadece padişahın yakınında bulunan kişiler biliyordu.

Sokullu Mehmet Paşa, ilk olarak Kütahya sancakbeyi Şehzade Selim'e haber gönderdi. Haberi götüren Hasan Çavuş, Halep beylerbeyliğine tayin olunan bir paşaya tebliğe gittiğini, giderken de Şehzade Selim'e fethi müjdeleyen mektubu vereceğini zannediyordu.

Sokullu Mehmet Paşa, diğer taraftan yazısı padişahın yazısına çok benzeyen silahdar Cafer Ağa'ya padişahın ağzından hatt-ı hümayunlar yazdırıyordu. Bu arada padişahın cenazesini otağ-ı hümayun içerisinde yıkattı ve padişahın ölümünü bilen on iki kişiyle cenaze namazını kıldı. Padişahın iç organları çıkarılıp oraya defnedilmiş (daha sonra oraya da ayrıca bir türbe yapılacaktır) cesedi ise mumyalanıp tabuta konularak tahtın altına gizlenmiştir. Sonradan durumdan vezirler de haberdar edildi. Fethin ertesi günü ise fetih şenlikleri düzenlendi. Hatta padişahın cuma namazını Zigetvar şehrinin camiye çevrilen kilisesinde kılacağı duyuruldu. Cuma günü ise hükümdarın rahatsızlığının arttığı dolayısıyla namaza katılamayacağı ilan edildi.

Padişahın öldüğüne dair söylentileri kesmek için ertesi gün divan toplantısı yapılacağı ilan edilerek söylentilerin önü kesildi. Ertesi gün söylendiği gibi divan toplantısı yapıldı. Fakat divanda konuşulan konu, askerin bu durumu öğrenmemesi için neler yapılabileceği idi. Yeniçeri ağası, otağ-ı hümayuna gidip padişahla görüşmüş gibi yaparak yeniçerileri kalenin tamir işi için görevlendirdi. Bir kısım askerler de civar küçük kalelerin fethine gönderilerek karargâhın etrafından askerler uzaklaştırılmaya çalışılmıştır.

Ancak her geçen gün şüpheler artıyordu. Nihayet kırk üç gün sonra Şehzade Selim'in Belgrat'a geldiği haberi alındı ve ordu Belgrat'a doğru hareket ettirildi. Bu arada padişahın ölümü hâlâ gizleniyordu. Padişaha benzeyen hizmetlilerden birisi hasta görünümünde padişahın arabasına bindirilmişti. Bu kişi, sağa sola selam vererek durumu idare ediyordu. Padişahı iyi seçemeseler de askerler, padişahın sağ olduğuna iyice kanaat getirdiler. Sokullu Mehmet Paşa da ara sıra padişahın yanına sokularak güya bir şeyler arz ediyordu.

Tehlike bölgesi geçilip Belgrat'a iyice yaklaşıldığında Sokullu Mehmet Paşa, hafızlardan Kur'an okumaya başlamalarını istedi. Askerler birdenbire donup kaldılar. Kırk altı yıldır başlarında olan hükümdarın ölmesi onları şoka sokmuştu. Sokullu Mehmet Paşa'nın askeri teskin edici konuşması ile kendilerine geldiler ve gözyaşları içerisinde tekrar yola koyuldular.

Kanuni Sultan Süleyman'ın ölümü dahiyane bir şekilde kırk sekiz gün gizlenmiş ve böylece ortaya çıkabilecek vahim sonuçların önüne geçilmiştir.